Five questions aan zangeres Jannica van Barneveld: ‘Zoek de liefde op’

‘Vooral aan het begin wist ik niet hoe gevaarlijk dit virus voor mij zou zijn, omdat ik lage weerstandsmedicatie slik. Ik dacht: wat als de gekte uitbreekt, dan moet ik veilig zijn. Dus ik had wel wat bonen ingeslagen. Maar niet genoeg natuurlijk voor deze hele crisis.’

‘Ik zit nu vijf weken binnen. Aan het begin van die weken was ik erg met het virus bezig. ’s Ochtends en ’s avonds keek ik nieuws en het liefst tussendoor ook nog. Nu merk ik dat ik meer geaccepteerd heb dat het leven in en om het huis afspeelt. Ik volg het nieuws minder en heb meer rust gevonden. De angst om het virus te krijgen is er niet meer. Ik geniet heel erg van deze tijd met mijn gezin in de tuin, samen een beetje klussen.’

Het leven raakt ons het meest als we geliefden missen

2. Wat doe je om hoop te houden?

‘Ik bid veel voor Nederland, voor onze leiders, voor de kerk. Maar ook voor al die mooie dingen die God door de crisis heen doet, zoals onze onderlinge verbondenheid. Het is zo duidelijk dat we gemaakt zijn om in relatie met anderen te staan. Het maakt ons gelukkig als we iets voor een ander kunnen doen. Die gevende liefde, dat is voor mij wie God is. Dat zie je nu groeien en dat vind ik heel bijzonder.’

‘Bidden geeft me rust. Ik ben maar een klein meisje vergeleken met God, hij heeft de situatie in zijn hand. Ik geloof dat er gebrokenheid is die soms heel donker en beangstigend kan zijn. Het leven raakt ons het meest als we geliefden missen. Daar waar honger, lijden en ziekte onze relaties kapotmaken en onze levensvreugde weghalen. Dat is het laatste wat we willen. We verlangen allemaal naar het leven. Zo lang mogelijk.’

‘Naast de gebrokenheid geloof ik ook dat alles goedkomt. Ik geloof dat God écht alle ziekte heeft overwonnen. Alleen de realiteit is nu nog niet zo dat we die overwinning op deze aarde merken. Maar het is wel gebeurd. En dat geeft me hoop en rust. Het eindigt niet hier, er is nog meer dan dit leven.’

3. Wat is een les die je op dit moment leert?

‘Ik leer om aandacht te hebben en om geduldig te zijn. Ik ben nu een leukere en betere moeder voor Vieve bijvoorbeeld. Er is geen haast, ik hoef niet snel met haar ergens naar toe. We hebben de tijd. Ik heb meer aandacht voor iets wat ik op dat moment doe. Ik geloof dat het leven zo bedoeld is. Nu gaan niet tachtigduizend dingen tegelijk door mijn hoofd en niets moet. Nu kan ik genieten van in een stoel in de zon zitten of een wandeling. Ik heb het gemist om dat te doen.’

‘Ik denk dat dat nog meer mijn les is: je moet dingen kunnen missen. Ik mis het om te zingen en te spreken, maar het is ook goed om dat even te missen. Het is goed om te worden teruggeworpen op vragen zoals: Wat vind ik echt belangrijk in het leven? En welke mensen mogen al mijn liefde ontvangen?’

4. Wat waardeer je nu meer dan voorheen?

‘Zelfzorg, denk ik. Ik geniet van alles wat ik mag doen en dat ga ik ook weer doen zodra het kan. Het is zo ontzettend belangrijk om te doen waar je goed in bent. Maar momenten van niets doen, waarbij je gedachten afdwalen zonder dat je wordt afgeleid zijn ook van belang. Dus soms ga ik even alleen wandelen.’

‘Volgens mij zouden we meer vakantie kunnen inbouwen als we durven dingen te missen. We willen overal maar bij zijn en alles meemaken. We denken dat we dan van waarde zijn, maar ik geloof dat mijn waarde ligt in het feit dat ik leef, dat ik geschapen ben, dat ik adem. Dat is mijn waarde en mijn geluk. En daar word ik nu op teruggeworpen.’

5. Ik (Marina) sprak je voor het eerst een jaar geleden. Toen hadden we het over het niet maakbare leven. Kijk je daar nog hetzelfde tegenaan?

‘Nog meer, denk ik. Het leven is absoluut niet maakbaar. Als er lijden is, merk je dat je niet onverwoestbaar bent. Ik had voor dit voorjaar en de zomer fantastische plannen. Na twee jaar herstel had ik zoveel zin in aankomende periode.’

‘Ik denk dat veel mensen leven in de wetenschap dat lijden anderen overkomt. Ze willen gezond oud worden en succesvol zijn. Maar ik geloof dat het leven meer omgedraaid is. Het leven is gebroken en duister, maar we leven in Nederland waar alles maakbaar is geworden. Daardoor ga je denken dat je onverwoestbaar bent, maar de realiteit is niet zo. Elke dag is een zegen, het is niet vanzelfsprekend.’

Vaak als we lijden, gaat de blik omhoog

‘Vaak als lijden in ons leven komt, gaat de blik omhoog. Of je nu gelooft of niet. Dat zijn de momenten waarop je naar de hemel kijkt, een schietgebedje doet en je afvraagt waar je vandaan komt. Het is mijn gebed en mijn hoop dat meer mensen die vraag zullen stellen en dat ze hun hoofd omhoog doen naar de hemel.’

Bonusvraag: als er iets essentieels is wat je geleerd hebt van je hele proces van ziek worden, transplanteren en genezen, wat is dat dan?

‘Mensen en relaties zijn het allerbelangrijkste in mijn leven. Je vrienden en familie staan aan je ziekenhuisbed, niet je succesvolle baan. Heb je familie lief. Heb je vrienden lief. Herstel conflicten. Als er gebrokenheid is in relaties, ga met elkaar in gesprek. Zoek de liefde op. Het is écht het allerbelangrijkste in het leven.’